Vriendenboek

Hier een aantal van mijn favoriete artiesten: - Doe Maar: Toen ik 16 was en nog geen fan heb ik tijdens een demonstratie voor Greenpeace in Utrecht een optreden van Doe Maar bijgewoond. Later ben ik fan geworden van deze band van wie de liedjes goed in mijn gehoor liggen. - Boudewijn de Groot: Boudewijn de Groot is ongetwijfeld de Nederlandstalige artiest waar ik het vaakst een cd van op zet. Vooral zijn samenwerking met de liedjesschrijver Lennart Nijgh heeft veel mooie nummers opgeleverd. Zijn eerste cd "Voor de overlevenden" blijft mijn favoriet, maar ik vind al zijn cd's erg mooi. Ik heb een keer in Oss een prachtig concert van Boudewijn de Groot bijgewoond. Een paar jaar later zou ik opnieuw naar een concert van hem gaan, maar toen moest ik afzeggen wegens problemen met mijn dag- en nachtritme. - Kees van Kooten en Wim de Bie: van Kooten en de Bie zijn natuurlijk vooral bekend geworden met hun sketches voor de televisie. Af en toe maakten ze ook een li...

Op muzikaal gebied ben ik een allesluisteraar. Maar op het gebied van de popmuziek is er maar heel weinig waar ik graag naar luister. Kijkend naar mijn Benno (de kleinere versie van de Billie, speciaal voor het bewaren van cd's) met mijn verzameling pop cd's, dan zijn het de volgende groepen en artiesten die ik graag beluister: - Allereerst the Beatles: Al voor dat ik mijn eerste cd had (pas in 1993!) had ik al een aantal cassettebandjes met daarop de muziek van the Beatles. Het duo Paul McCartney en John Lennon vind ik werkelijk geniaal, en ach George Harrison mocht ook af en toe een nummertje componeren. De meeste cd's van the Beatles heb ik in mijn bezit en ik zet ze zeer regelmatig op. - Abba: Vrolijke muziek met lekkere deuntjes en swingend. Abba is na The Beatles mijn favoriete en meest beluisterde groep. - Paul Simon en Art Garfunkel als duo en Paul Simon solo: Heerlijke luisterliedjes. Ik herinner me nog dat we in de eerste klas van de lagere school (...

Ik heb vrij veel cd's in mijn kasten staan die vallen onder de categorie wereldmuziek. Alleen al van de cd's van "the Rough Guides" heb ik er meer dan 150. "the Rough Guides" is gespecialiseerd in reisgidsen van landen over de hele wereld, maar heeft ook een hele serie speciale cd's uitgegeven met mooi afgewogen selecties van muziek uit verschillende landen, van verschillende muziekstijlen en van verschillende artiesten. Mijn favoriete artiesten en groepen en die ik ook het meeste draai zijn de volgende: - Buena Vista Social Club: Deze cd zal haast iedereen wel kennen. Een groep van oude tot stokoude Cubanen, die meeslepende, ritmische muziek maken. - CéU: Braziliaanse artieste die vrijwel niemand zal kennen. Erg mooie, zwoele muziek. - Cesaria Evora: "Cabo Verde", Cesaria Evora komt uit de Kaap-Verdische eilanden en is bekend als zangeres van de blote-voeten-Fado.  - Salif Keita: "M'Bemba" is mijn favoriete cd van Sa...

Ik ben opgegroeid in een gezin waar weinig naar muziek werd geluisterd. Mijn vader had een paar platen en zette vaak Beethoven op, meestal de 5e symfonie. Hoewel ik in mijn jeugd ontzettend vaak de 5e symfonie van Beethoven heb gehoord, is deze muziek voor mij nooit kapot gedraaid. Sterker nog: Beethoven is mijn favoriete componist.   Behalve Beethoven heb ik de overige klassieke muziek zelf leren ontdekken. Houden mijn broer en mijn zus meer van popmuziek, zelf houd ik veel meer van klassieke muziek. In de loop der jaren ben ik af en toe naar een klassiek concert geweest, vooral zoals eerder geschreven naar opera-uitvoeringen.   In de klassieke muziek ligt voor mij een belangrijk breekpunt rond 1920. Bijna alle klassieke muziek die is gecomponeerd voor 1920 vind ik mooi om naar te luisteren, terwijl ik het overgrote deel van de muziek van na 1920 (te beginnen met Stravinsky, Schönberg en verwanten) niet om aan te horen vind. Laat ik het zo zeggen: de klassieke muz...

Ik ben voor het eerst naar een opera geweest in 1984 toen ik 17 was. Coen, een vriend van mij, ging regelmatig met zijn ouders naar de opera. Op een avond was zijn vader ziek en ging ik in Tilburg met Coen en zijn moeder mee naar "Carmen" van Bizet. Ik dacht dat ik er helemaal niets aan zou vinden, maar ik vond het geweldig!   De tweede keer dat ik naar de opera ging was tijdens een vakantie in Tsjechië in 1992. Maarten en ik waren in Praag en ik zag dat "Die Zauberflöte" van Mozart werd uitgevoerd. Ik wilde er graag heen, wist Maarten te overtuigen en vond het weer fantastisch.   De derde keer was in 1993 in de Stopera in Amsterdam waar ik opnieuw met Maarten naar "De Italiaan in Algiers" van Rossini ging. Weer vond ik het geweldig!   Ik was dus door puur toeval met de opera in aanraking gekomen, vond het erg mooi en ben tussen 1994 en 2010 ongeveer 50 keer naar een opera-uitvoering geweest, meestal in de Stopera, maar ook op andere plaatsen:...

Ik heb de afgelopen anderhalve maand alle 37 films die ik van Ingmar Bergman in mijn bezit heb bekeken en besproken op mijn blog. Bergman heeft in totaal 70 films en meer dan 100 toneelvoorstellingen geregisseerd en ook een aantal boeken geschreven. Bergman was geboren in 1918 en stierf in 2007 op 89-jarige leeftijd. Hij was 5 keer getrouwd en heeft ook met meerdere van zijn actrices een relatie gehad, onder meer met Hariet Andersson en met Bibi Andersson.   Bergman is zijn filmcarrière begonnen met "Torment" waarvoor hij het scenario schreef. Van vrijwel al zijn films heeft Bergman ook het scenario geschreven. Zijn laatste film was "Saraband".   Bergman heeft zijn hele leven gewerkt met een vaste groep van medewerkers, met wie hij zowel zijn toneelstukken als zijn films maakte. De bekendsten van die medewerkers zijn: Bibi Andersson, Hariet Andersson, Ingrid Thulin, Liv Ullman, Gunnar Bjornstrand, Erland Josephsson en Max von Sydow, die allen in een groo...

De afgelopen week heb ik de meeste films van de Turkse regisseur Nuri Bilge Ceylan gezien en besproken.   Voordat Ceylan filmmaker werd, was hij fotograaf. Dat is duidelijk te zien aan zijn films, die altijd prachtige beelden bevatten, vaak vooral van de weidse Turkse landschappen.  Vanaf de eerste film die ik van Ceylan heb gezien "Kasaba" is duidelijk dat hij een erg getalenteerde filmmaker is. Zijn films zijn in de eerste plaats ontzettend mooi om te zien. Ceylan maakt niet zo veel gebruik van muziek in zijn films, wel af en toe prachtige klassieke muziek. In de films van Ceylan wordt nogal veel gepraat, wat ik een (klein) minpunt vind. In zijn stijl van filmen is Ceylan duidelijk beïnvloed door de Russische regisseur Andrej Tarkovsky, maar ik vind zijn films interessanter en prettiger om te zien dan die van de Rus.   Mijn 3 favoriete films van Nuri Bilge Ceylan zijn: 1) The Wild Pear Tree 2) Winter Sleep 3) Uzak   The Wild Pear Tree The Wild...

Buurman en buurman (Tsjechië, 1974-heden): 6 tot 8 minuten per aflevering: Regisseur Ludomir Benes     "Buurman en buurman" is een Tsjechische animatieserie waarin de avonturen van de vrolijk in huis en daarbuiten er op los klussende doe-het-zelvers Pat en Mat (in het Nederlands simpelweg buurman en buurman) centraal staan. Er zijn sinds 1974 al ruim 100 afleveringen van deze serie gemaakt. In iedere aflevering heeft een van beide mannetjes een probleem. Hij roept er zijn buurman bij en samen proberen ze om het probleem op te lossen. Meestal is aan het eind van de aflevering het oorspronkelijke probleem opgelost op een zeer onconventionele manier en bijna altijd is er een ongelofelijke troep gemaakt in of buiten huis. Standaard is dat de buurmannen tegen het einde van de aflevering zeggen "Zo, het is klaar!" of zoals de Tsjechen zeggen "A je to!". Even later volgt te midden van de puinzooi die ze gemaakt hebben de uitroep: "Niets meer aan...

Spanje Luis Buñuel   Luis Buñuel (1900-1983) was één van de grote regisseurs uit de filmgeschiedenis. Hij was bekend door het surrealisme in zijn films, hij maakte vaak gebruik van dromen in zijn werk waarbij allerlei onmogelijke dingen gebeurden. Verder was hij in hoge mate tegen het geloof en meer in het bijzonder tegen het katholieke geloof. En hij hield ervan om oudere mannen te bespotten die het met een veel jongere vrouw hielden. Daarmee valt hij bij mij erg in de smaak.   Mijn 3 favoriete films van Luis Buñuel zijn: 1) The Young One, een minder bekende film van Buñuel, die op de meeste lijstjes ontbreekt. 2) That Obscure Object of Desire, zijn laatste film over een man van middelbare leeftijd die verliefd is op een jonge vrouw. 3) Le journal d'une femme de chambre, over een dienstmeisje die de mannen in haar omgeving moeiteloos om haar vingers windt. The Young One (Spanje, 1960): 91 min: Zwart-wit: Regisseur Luis Buñuel   "The Young One" is één van de twe...

Roemenië 4 maanden 3 weken & 2 dagen (Roemenië, 2007): 110 minuten: Regisseur: Cristian Mungiu   Kan een Roemeense dramafilm over twee vriendinnen, waarvan er een abortus wil laten plegen, interessant zijn voor een Nederlandse filmliefhebber die bovendien ook nog eens man is? Toen de film uitkwam heb ik hem met 3 vrienden gezien in het Louis Hartlooper Complex en na afloop waren wij alle vier stil en zwaar onder de indruk. Inmiddels heb ik de film voor de vierde keer gezien en ik vind het een absolute topfilm, die mooi in het rijtje van topfilms past zoals: Biutiful, Breaking the Waves, en Jagten over gewone mensen die een groot probleem hebben.   Het verhaal is heel eenvoudig. Gabriela en Otilia zijn twee vriendinnen die samenwonen op een armoedig studentencomplex. Gabriela heeft een probleempje, ze is ongewenst zwanger geworden en heeft Otilia om hulp gevraagd. Otilia is doortastend en als goede vriendin bereid om die hulp te verlenen. Ze hebben een man gevon...

Mexico Biutiful (Mexico, 2010): 142 minuten: Regisseur Alejandro Gonzalez Inarittu     Inarittu is een van mijn favoriete hedendaagse regisseurs. Van hem heb ik "Amores perros", "Babel", "Biutiful", "The bird man"en "The revenant" gezien.   Van de 3 eerste films kon ik het meest genieten, de films die hij gemaakt heeft in Hollywood vind ik toch een stukje minder. Van al zijn films is "Biutiful" mijn persoonlijke favoriet.   "Biutiful" is het verhaal van Uxbal (prachtig gespeeld door Javier Bardem) die gescheiden is van zijn vrouw en de zorg voor hun twee kinderen heeft. Uxbal is ernstig ziek en probeert om zijn kinderen na zijn dood zo goed mogelijk achter te laten. Uxbal is begaan met het lot van zijn medemensen en hoewel hij een aantal illegalen (Afrikanen en Chinezen) in dienst heeft probeert hij om ze niet uit te buiten.   "Biutiful" is een rauw realistische film en geeft een ontnuchterend b...

In 2012 kocht ik een Nederlandse box met daarin 5 films van Yasujiro Ozu. Ik bekeek ze, vond ze mooi, maar was nog niet direct overtuigd van de genialiteit van deze regisseur. Eind augustus kocht ik nog eens 18 Chinese dvd's met Chinese en Engelse ondertitels en 2 boxen met 8 dvd's uit de Criterion collectie. Speciaal voor deze dvd's heb ik een nieuwe regiovrije dvd-speler gekocht. Inmiddels ben ik een groot fan van de films van Ozu  Ozu was geboren in 1903 en maakte zijn eerste stomme film in 1927. De eerste 6 of 7 films van Ozu zijn helaas verloren gegaan. Zijn laatste film maakte Ozu in 1962. In 1963 overleed Ozu op 60-jarige leeftijd.  De films van Ozu zijn allemaal gelijksoortig. Ze gaan in de eerste plaats over de onderlinge relaties binnen een gezin. Een aantal films gaat over de vader-zoon relatie en een nog groter aantal films gaat over ouders of  een vader of een moeder met een dochter die ze willen uithuwelijken terwijl de dochter moderner is en g...

Kenji Mizoguchi   Kenji Mizoguchi was een Japanse regisseur die leefde van 1898 tot 1956. Zijn eerste films regisseerde hij in 1923, nog in het tijdperk van de stomme film. Hij heeft in totaal iets meer dan 100 films geregisseerd, waarvan er een aantal verloren zijn gegaan. Ik heb in maart alle 12 films van hem gezien die ik in mijn bezit heb.   Opvallend is dat tussen de 12 films die ik van Mizoguchi heb gezien, maar liefst 4 films zitten die spelen in de wereld van de Geisha's. Van deze 4 vind ik "Gion Bayashi" zonder meer de beste. Van de 12 films van Mizoguchi heb ik er 7 met 5 sterren gewaardeerd en 5 met 4 sterren.    De laatste 8 films van Mizoguchi zaten in een box met het late werk van Mizoguchi. In deze box zitten mijn 5 favoriete films van Mizoguchi en ik beschouw deze box als de mooiste box met films die ik ken.   Van alle films van Mizoguchi is "The Crucified Lovers" zonder meer mijn favoriete film. Mizoguchi was zelf niet h...

Akira Kurosawa:   Akira Kurosawa is bij het grote publiek vooral bekend als de regisseur van een aantal Samoeraifilms. Van de 21 films die ik inmiddels ooit van hem heb gezien zijn er maar liefst 8 Samoeraifilms. Van deze 8 films is "Throne of Blood" de enige film die ik met de maximale score van 5 sterren heb gewaardeerd. "Throne of Blood" is tevens mijn favoriete film van Kurosawa.   Gelukkig had Akira Kurosawa ook andere interesses dan het maken van films over Samoerai.    Mijn 3 favoriete films van Kurosawa zijn de volgende films:  1): "Throne of Blood" een verfilming van MacBeth gesitueerd in Japan.  2): "Dersu Uzala", een film die zich afspeelt in de eindeloze taiga van Siberië en waar de leden van een Russische militaire expeditie vriendschap sluiten met en geholpen worden door een lid van een traditonele stam.  3): "Ikiru" over een saaie kantoorklerk die nadat hij de diagnose maagkanker heeft gekregen, nog wat van zijn ...

De afgelopen 2 weken heb ik mij ondergedompeld in de wereld van Ghibli en heb ik alle 26 films gezien die ik van hen in huis heb. Van te voren twijfelde ik wel of ik het leuk zou vinden om zoveel animatiefilms achter elkaar te bekijken, maar de films zijn zo onderhoudend, afwisselend en prachtig om te zien dat dat geen enkel probleem vormde.  Studio Ghibli werd in 1985 opgericht door drie mannen waaronder de animatoren Hayao Miyazaki en Isao Tanakata. Vooral Hayao Miyazaki is wereldberoemd. In de boxset die ik heb van Ghibli zitten 4 films die zijn uitgekomen voor de oprichting van Ghibli. Een flink aantal van de mooiste animatiefilms van de laatste 40 jaar zijn Ghiblifilms.  Bij Ghibli hebben ze goed begrepen dat film in de eerste plaats een visueel medium is. Er is bij iedere film zeer veel aandacht aan de animaties besteed en die zien er altijd oogstrelend uit. Ik heb de films gezien met Engelse stemmen en dat is ook zeer goed gedaan. Verder is de muziek van ...

Iran: Abbas Kiarostami met The Wind Will Carry Us   1999; 113 min.   Abbas Kiarostami (1940-2014) was een Iraanse filmregisseur en wordt beschouwd als één van de groten uit de filmgeschiedenis. Zijn films zijn altijd aan de werkelijkheid ontleend en Kiarostami maakte meestal gebruik van niet-professionele acteurs en was spaarzaam met het gebruik van muziek. In de meeste van zijn films speelt het Iraanse landschap een grote rol.   Ik heb in totaal 17 lange en korte films gezien en besproken van Abbas Kiarostami. Volgens IMDB heeft Kiarostami in totaal 48 films geregisseerd, dus er valt nog wel wat te ontdekken, maar ik denk dat ik zijn belangrijkste films wel heb gezien.   Mijn 3 favoriete films van Abbas Kiarostami zijn: 1) The Wind Will Carry Us 2) Where is the Friend's House?  3) And Life Goes On. In een afgelegen dorpje in Iraans Koerdistan, zo'n 680 kilometer van Teheran verwijderd, arriveert op een dag een man in een auto. Hij wordt door de bewon...

Satyajit Ray   Satyajit Ray was geboren in 1921 in Calcutta en stierf in 1992 in dezelfde stad. Ik heb de afgelopen maand alle 22 films die ik van hem bezit voor de tweede keer gezien (enkele films heb ik nog vaker gezien). Ik ken geen enkele andere regisseur die de maatschappij waaruit hij voortkomt zo uitgebreid heeft weergegeven in zijn films.   Alle films van Satyajit Ray zijn realistische films in die zin dat ze een uitbeelding van de Indiase werkelijkheid zijn. Hij filmt niet expliciet de misstanden in de Indiase samenleving zoals zijn landgenoot Ritwik Ghatak gedaan schijnt te hebben, maar wel geeft hij in zijn films af en toe kritiek op bepaalde misstanden. De positie van de vrouw komt aan bod in "Mahanagar", het kastenstelsel in "Deliverance", de armoede in "Pather Panchali" en corruptie in "Aranyer Dinrati" waar een van de hoofdpersonen uitroept: "Thank God for Corruption".   Ik vind de films van Satyajit constant v...

 Bela Tarr   Toen ik vorig jaar voor het eerst Bela Tarr's meesterwerk "Satantango" zag was ik gelijk erg enthousiast. Dit was een van de regisseurs van wie ik alle films wilde verzamelen en bekijken. Het verzamelen van de films van Bela Tarr op marktplaats valt niet mee, van de 16 andere films die hij heeft geregisseerd volgens IMDB heb ik er pas 4 kunnen kopen, die ik alle 4 de afgelopen week heb gezien en heb besproken.   Bela Tarr is geboren in 1955 en regisseerde zijn eerste film al in 1977 toen hij pas 22 was. Zijn debuutfilm "Family Nest"  is voor Bela Tarr's begrippen een vrij conventionele film. Hij is zoals alle andere films die ik van hem gezien gefilmd in zwart-wit, maar er is sprake van een verhaal en de voor hem karakteristieke lange shots ontbreken nog vrijwel geheel. Ook is er nog niet de muziek van componist Mihaly Vig en de samenwerking met de scenarioschrijver László Krasznahorkai .   Met "Damnation" uit 1988 heeft hi...

7 Up, 14 Up, 21 Up, 28 Up, 35 Up, 42 Up, 49 Up (Groot Brittannië, 1963- heden): Ongeveer 140 minuten per aflevering, Regisseur: Michael Apted   In 1963 begon een uniek experiment op film: een aantal kinderen van 7 jaar oud werd geïnterviewd en gefilmd terwijl zij antwoord op de vragen gaven. Deze eerste aflevering van wat een langdurig lopende serie zou worden was tamelijk onschuldig: de kinderen werden gefilmd tijdens een uitje naar de dierentuin en op de vragen volgden meestal door de ouders voorgeprogrammeerde antwoorden. Deze eerste aflevering was een sensatie, iedereen was benieuwd hoe het deze kinderen in de toekomst zou vergaan. Inmiddels zijn we 54 jaar verder en zijn er iedere 7 jaar nieuwe interviews toegevoegd met de 12 kinderen die besloten aan de programma's deel te blijven nemen. Het deel 56 Up is al verschenen, maar die heb ik nog niet gezien, mijn dvd-box loopt tot 49 Up. Het moet gezegd worden, ik ben razend enthousiast over deze serie. In iedere af...

Monty Python's Flying Circus (Groot Brittannië, 1969-1974): 900 min (45 afleveringen van ongeveer 30 min): Geschreven en vormgegeven door: Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones & Michael Palin     Hoe schrijf ik in godsnaam een stukje over een wereldberoemd televisieprogramma dat zo baanbrekend, hilarisch en gevarieerd is?   Eind jaren 60 kwamen 6 geniale komieken bij elkaar en zij maakten met zijn zessen een wereldschokkend komisch programma "Monty Python's Flying Circus". In het begin was het de vraag of dit nieuwe programma met zijn vaak absurde humor aan zou slaan, maar al gauw was het zestal niet meer weg te denken. Veruit de meeste programma's uit die jaren zijn allang vergeten, maar "Monty Pyhon's Flying Circus" heeft nog altijd een zeer enthousiaste schare bewonderaars waartoe ik dus duidelijk ook behoor.   Ik heb een aantal jaren geleden voor het eerst de complete serie gezien met een vriend, waarbi...

Les 400 coups (Frankrijk, 1959): 96 min: Zwart-wit: Regisseur François Truffaut   Van alle Franse regisseurs die ik ken is François Truffaut zonder meer mijn favoriete regisseur. Een maand of vijf geleden kocht ik 2 dvdboxen van A-film met daarin een aantal van de belangrijkste films van Truffaut met Nederlandse ondertiteling. Een goede reden om alle films die ik van Truffaut heb nog eens in chronologische volgorde te bekijken en te bespreken.  Ik heb "Les 400 coups" nog niet eerder gezien. Het verhaal van de film is sterk op Truffauts eigen leven gebaseerd. De hoofdpersoon van de film, Antoine Doinel is 14 jaar oud. Hij gaat naar school en woont bij zijn moeder en stiefvader die eigenlijk niet veel om hem geven.  Niemand bekommert zich echt om Antoine en zo glijdt hij af naar een leven met spijbelen van school en diefstal waardoor hij in een jeugdinrichting geraakt.  Ik vind "Les 400 coups" een zeer indrukwekkende film die erg realistisch overkom...

Heimat Gisterenavond (dit schreef ik zo'n 3 jaar geleden)  hebben ik en een vriend van mij het laatste deel bekeken van de Duitse serie Heimat. In totaal 5 series: Heimat, Heimat 2, Heimat 3, Heimat 4 en Die andere Heimat, bestaande uit 23 dvd's en zo'n 64 uur puur kijkgenot. We zijn in oktober 2014 begonnen met kijken, een- of tweemaal per week 40-60 minuten. Een langlopend project dus. Mijn vriend en ik zijn het erover eens dat Heimat zo'n beetje de mooiste televisie is die er maar bestaat.    Waar gaat Heimat over? In het kort gezegd komt het erop neer dat de familie Simon gedurende het verloop van de 20e eeuw gevolgd wordt. Je hebt de stamvader Matthias en moeder Catherine die in het dorpje Schabbach in de Hünsrück wonen. Zij hebben samen twee zoons: Paul en Eduard en een dochter Pauline. Paul trouwt met Maria, ze krijgen twee zoons: Anton en Ernst. Paul loopt op een dag weg en Maria blijft alleen achter met de kinderen. Later krijgt Maria van een...

Denemarken Breaking the Waves (Denemarken, 1995): 152 minuten: Regisseur Lars van Trier   In een Schotse plattelandsgemeente woont Bess McNiell (schitterend gespeeld door Emily Watson). Zij wordt verliefd op Jan, een arbeider op een olieboorplatform. Tegen de wil van de streng religieuze gemeente in trouwt zij met hem.   In het begin zijn ze zielsgelukkig met elkaar, maar dan slaat het noodlot toe. Jan raakt zeer ernstig gewond bij een ongeluk op het boorplatform en beseft dat hij nooit meer met Bess zal kunnen vrijen.   "Breaking the Waves" is onderverdeeld in 7 hoofdstukken en een epiloog die steeds beginnen met een foto van een weids panorama met bijpassende muziek.   Emily Watson speelt de sterren van de hemel als de gelovige Bess en ook Lars van Trier is in topvorm. Zowel van Watson als van van Trier heb ik nooit meer zo'n goede film gezien.   Jagten (Denemarken, 2014): 110 minuten: Regisseur Thomas Vinterberg   Van de regisseur Thomas Vinte...

Canada Atanarjuat (Canada,): 161 minuten: Regisseur Zacharias Kunuk     "Atanarjuat" is een speelfilm over het leven van de Inuit, de oorspronkelijke bevolking van het Noordpoolgebied.   Twee broers: Amaqjuaq en Atanarjuat krijgen ruzie met de gemene Oki over wie met de knappe Atuat mag trouwen. Oki vormt met twee vrienden een bende van drie en is niet geliefd, reden waarom Atuat met Atanarjuat trouwt hoewel ze eigenlijk door haar vader aan Oki beloofd is. Deze twist vormt de kern van de film.   "Atanarjuat" bevat prachtige beelden van het poollandschap en heeft ook indrukwekkende muziek. Wat mij betreft een van de beste films van dit milennium!   Zhang Yimou   Zhang Yimou (1951) is in het westen ongetwijfeld de meest bekende Chinese filmregisseur. Hij was één van 's werelds belangrijkste regisseurs van de jaren 90 toen hij prachtige films maakte als "Ju Dou", "Raise the Red Lantern", "The Story of Qiu Ju", "Not One...

Deux jours, une nuit (België, 2014): 91 min: Regisseurs Jean-Pierre & Luc Dardenne   In mijn project om alle films van de broers te bekijken en te bespreken sla ik "Deux jours, une nuit" even over. Niet omdat het geen goede film is, maar omdat het mijn favoriete film van de broers is, die ik al minstens 6 keer heb gezien. Ik neem mijn bespreking die ik op 28 juni 2021 heb gepubliceerd, vrijwel ongewijzigd over.  De Belgische broers Jean-Pierre en Luc Dardenne zijn bekend geworden door een aantal films over gewone mensen, meestal aan de onderkant van de samenleving , in hun geboortestreek, Seraing en Luik en omgeving.  In "Deux jours, une nuit" heeft Sandra (een prachtige rol van Marion Cotillard) net te horen gekregen dat ze ontslagen is. Haar 16 collega's konden kiezen voor een bonus of dat Sandra haar werk kon behouden, de meesten kozen voor de bonus.   Ze woont samen met haar man (Fabrizio Rongione) en hun twee kinderen in een koopwoning. Een ...

La vie d'Adèle (Frankrijk, 2013): 180 minuten: Regisseur Abdellatif Kechiche Eerder had ik van Abdellatif Ketiche zijn prachtige film "La graine et le mulet" gezien over een Algerijnse man die op een scheepswerf in Marseille werkt, ontslagen wordt en dan als droom heeft om een couscous en vis restaurant te beginnen. Deze film heb ik nooit in de bioscoop gezien, maar wel een keer of vier op dvd.   Toen in 2013 de nieuwste film "La vie d'Adèle" van Kechiche uitkwam wilde ik hem perse in de bioscoop zien. Ik vond het een prachtige film en heb hem inmiddels een keer of zeven gezien. Voor mij is het de beste film van de laatste 20 jaar.   De film, die gebaseerd is op het boek " Blauw is een warme kleur " van Julie Maroh, gaat over het leven van Adèle. In het begin van de film is ze 16 jaar oud en zit ze op de middelbare school, waar ze lessen literatuur volgt. Ze houdt erg van lezen en wordt gevolgd in de klas. Vriendinnen van haar wijzen...

Algerije Tony Gatlif:   Waar ik het meest van houd op filmgebied, is als regisseurs films maken over gewone mensen uit hun eigen milieu. Mede daarom ben ik zo'n groot fan van Satyajit Ray, de Indiase regisseur die zoveel prachtige films heeft gemaakt over het alledaagse leven in Bengalen.   Tony Gatlif is een andere regisseur die zijn eigen leefwereld als inspiratiebron heeft. Tony Gatlif is in 1948 geboren in Algerije en maakt deel uit van de Roma-gemeenschap. Voor zover ik weet is Tony Gatlif de enige regisseur die de cultuur van de Roma zo uitgebreid en liefdevol van binnenuit in beeld heeft gebracht.   De films van Tony Gatlif komen altijd heel authentiek over. De Roma hechten heel veel belang aan hun vrijheid, maar ook aan de muziek. In de films van Tony Gatlif zitten vaak mensen die op reis zijn, maar er zit vooral altijd heel veel geweldige muziek in. Om optimaal van zijn films te kunnen genieten, moet je wel van dit soort muziek houden. Ik doe dat volo...

Jeroen Thijssen: Johannes van Dam (Nederland, 2018): 299 blz: Uitgeverij Nieuw Amsterdam Johannes van Dam was Nederlands beroemdste culinair journalist. Voor het Parool schreef Johannes sinds 1990 wekelijks een recensie over een restaurant in Amsterdam. Een van zijn eerste recensies was over het restaurant dat bij hotel Krasnapolsky hoorde. Volgens Johannes ontbrak het de kok aan warenkennis en kon zelfs een gedresseerde aap beter koken. De toon was gezet.   Johannes van Dam heeft ook een aantal boeken geschreven, waarvan DeDikkeVanDam   zonder enige twijfel zijn bekendste is. Ik heb het boek ook in huis, maar er nog maar weinig in gelezen.   De biografie van Jeroen Thijssen leest lekker vlot weg, ik heb hem in ruim 2 dagen tijd gelezen. Hij bevat ook geen noten. Dat is op zich al een verademing. Veel biografen schrijven dikke pillen, van soms meer dan 1.000 bladzijden, met ook nog eens een notenapparaat van 100 bladzijden, waarin alles wat iemand zei en deed, ...