Nuri Biilge Ceylan

De afgelopen week heb ik de meeste films van de Turkse regisseur Nuri Bilge Ceylan gezien en besproken. 

 Voordat Ceylan filmmaker werd, was hij fotograaf. Dat is duidelijk te zien aan zijn films, die altijd prachtige beelden bevatten, vaak vooral van de weidse Turkse landschappen.

 Vanaf de eerste film die ik van Ceylan heb gezien "Kasaba" is duidelijk dat hij een erg getalenteerde filmmaker is. Zijn films zijn in de eerste plaats ontzettend mooi om te zien. Ceylan maakt niet zo veel gebruik van muziek in zijn films, wel af en toe prachtige klassieke muziek. In de films van Ceylan wordt nogal veel gepraat, wat ik een (klein) minpunt vind. In zijn stijl van filmen is Ceylan duidelijk beïnvloed door de Russische regisseur Andrej Tarkovsky, maar ik vind zijn films interessanter en prettiger om te zien dan die van de Rus.

 

Mijn 3 favoriete films van Nuri Bilge Ceylan zijn:

1) The Wild Pear Tree

2) Winter Sleep

3) Uzak

 

The Wild Pear Tree

The Wild Pear Tree (Turkije, 2018): 181 min: Regisseur Nuri Bilge Ceylan

 

In "The Wild Pear Tree" maken we kennis met Sinan, een jongeman, en zijn familie, vader, moeder, zus en grootvader. Sinan heeft gestudeerd voor onderwijzer en een boek geschreven dat hij graag wil publiceren. Uiteindelijk lukt hem dat, maar wel op eigen kosten.

 In de film krijgen we stukjes uit het leven van Sinan te zien. Hij reist van Çanakkale waar hij gestudeerd heeft, het binnenland in. We zien hem met zijn familie, er is een prachtige scene met een schoolvriendin en hij discussieert over het geloof. De film is erg traag, waar ik van houd, en zoals altijd bij Ceylan is het camerawerk prachtig. De film bevat ook heel veel dialogen, waarbij steeds langs elkaar heen wordt gepraat en niemand zegt wat hij denkt. Ik vind "The Wild Pear Tree" een geweldige film, zijn mooiste tot dusver.

 

Poetry

Poetry (Zuid-Korea, 2010): 133 min: Regisseur Lee Chang-Dong

"Poetry" is de eerste film die ik van de Zuid-Koreaan Lee Chang-Dong zag. Ik was dermate onder de indruk van deze film dat ik gelijk wist dat ik alle films die hij gemaakt heeft nog wilde zien.

 De 66-jarige Mija woont met haar kleinzoon Wook in een appartement en zorgt voor hem. Wat de moeder van Wook doet wordt in de film niet duidelijk. 

 Aan het begin van "Poetry" gaat Mija naar het ziekenhuis omdat ze pijn in haar armen heeft. Bij onderzoek blijkt dat ze een beginnende Alzheimer heeft. Mija hoort dat Agnes, een scholiere uit de klas van Wook zelfmoord heeft gepleegd.

 Mija meldt zich aan voor een poëziecursus, ze wil leren kijken en schrijven als als een dichter, en ook denkt ze dat het helpt tegen geheugenverlies. De twee verhaallijnen over Mija die een poëziecursus volgt en overal het schone in wil zien en de akelige situatie rond de zelfmoord van Agnes lopen mooi in elkaar over.

 Ik vind "Poetry" een fantastische film en met name de vrouwelijke hoofdrol van Yun Junghee vind ik één van de allermooiste filmrollen die ik ken. Zeer warm aanbevolen voor liefhebbers van een subtiel drama!