Deux jours, une nuit

Deux jours, une nuit (België, 2014): 91 min: Regisseurs Jean-Pierre & Luc Dardenne
 
In mijn project om alle films van de broers te bekijken en te bespreken sla ik "Deux jours, une nuit" even over. Niet omdat het geen goede film is, maar omdat het mijn favoriete film van de broers is, die ik al minstens 6 keer heb gezien. Ik neem mijn bespreking die ik op 28 juni 2021 heb gepubliceerd, vrijwel ongewijzigd over.
 De Belgische broers Jean-Pierre en Luc Dardenne zijn bekend geworden door een aantal films over gewone mensen, meestal aan de onderkant van de samenleving , in hun geboortestreek, Seraing en Luik en omgeving.
 In "Deux jours, une nuit" heeft Sandra (een prachtige rol van Marion Cotillard) net te horen gekregen dat ze ontslagen is. Haar 16 collega's konden kiezen voor een bonus of dat Sandra haar werk kon behouden, de meesten kozen voor de bonus. 
 Ze woont samen met haar man (Fabrizio Rongione) en hun twee kinderen in een koopwoning. Een vriendin van Sandra belt haar op om haar te stimuleren het besluit aan te vechten omdat de voorman (een piepkleine rol van Olivier Gourmet) haar collega's heeft gemaand om voor de bonus te kiezen.
 Er komt een nieuwe stemming en Sandra heeft slechts een weekend de tijd om haar collega's ervan te overtuigen om op haar te stemmen. Ze gaat een voor een bij hen langs om met ze te praten.
 Ik vind "Deux jours, une nuit" ondanks het kleine verhaal een geweldige film met een onwaarschijnlijk sterke rol van Marion Cotillard als de hoofdrolspeelster. Ik denk dat ik deze rol van haar één van de beste vrouwelijke hoofdrollen vind die ik ooit heb gezien. Ook denk ik dat de film een bestaand probleem zeer overtuigend weergeeft.

Cambodja
The Missing Picture (Cambodja, 2013): 94 min: Kleur & zwart-wit: Regisseur Rithy Panh
 
Zoals "Shoah" de film over de Holocaust is, is "The Missing Picture" de film over de gruweldaden van de Rode Khmer in Cambodja eind jaren 70. "The Missing Picture" is een documentair kunstwerk dat gebruik maakt van met de hand beschilderde figuurtjes van klei om te zeggen wat eigenlijk niet onder woorden te brengen is.
 De regisseur heeft voor het maken van deze film hulp gekregen van een kunstenaar die honderden menselijke (en overigens ook dierlijke) figuurtjes heeft gemaakt van klei. De beeldjes zijn ontdaan van kenmerken die specifiek voor een persoon zouden zijn. De beeldjes worden neergezet in het landschap of  voor een decor of foto en worden dan met vloeiende bewegingen van de camera gefilmd. 
 In "The Missing Picture" wordt ook veel gebruik gemaakt van de weinige archiefbeelden die er zijn uit de tijd van de Rode Khmer. Archiefbeelden, veelal vol met krassen en vlekken), worden op een prachtige manier vermengd met de beelden van de kleifiguurtjes.
 Ik vind "The Missing Picture" een absoluut meesterwerk, één van de meest indrukwekkende films die ik ooit heb gezien. Het is een film met een verhaal dat vertelt dient te worden en dat verhaal wordt op een zeer kunstzinnige wijze verteld.
 

Reacties

Populaire posts van deze blog

De laatste keer

Ghibli

Opdracht