Wim Kan: Soms denk ik weleens bij mezelf
Wim Kan: Soms denk ik weleens bij mezelf (Nederland, 1983): 60 blz: Uitgeverij van Lindonk (boekenweekgeschenk)
Wim Kan was een cabaretier die aan het eind van de jaren 70 en begin jaren 80 regelmatig met een oudejaarsconference op de televisie kwam. Deze conferences behoorden altijd tot de best bekeken televisieprogramma's van die jaren. Zelf heb ik er ook een paar live op de televisie gezien. Grappig was dat Wim Kan het altijd over de heren politici had (er waren in die tijd nog nauwelijks vrouwelijke ministers). De politici zaten op de voorste rij en moesten ontzettend lachen als hun naam in een grap genoemd werd. Eigenlijk telde je niet mee als Wim Kan je niet ten minste een keer had genoemd in zijn conference.
Wim Kan heeft ons ook een paar boeken nagelaten. Zijn dagboeken in twee delen (de radiojaren en de televisiejaren) heb ik lang geleden gelezen. Ze staan vol met nietszeggende observaties. Een veel leuker boekje is het boekenweekgeschenk dat hij ter gelegenheid van de boekenweek in 1983 schreef. Het boekje bevat een aantal, vaak zeer grappige, gedachten van hemzelf en anderen. Boudewijn Büch kraakte het boekje destijds in zijn boekenprogramma ontzettend af, maar ik vind het een erg leuk boekje, sympathiek door zijn bescheiden omvang en zijn eenvoud. Zoals gebruikelijk hieronder een aantal citaten:
- Iemand die op z'n zeventigste jaar nog hetzelfde denkt als toen-ie twintig was, doet denken aan een huis dat vijftig jaar heeft dichtgezeten.
- Ik ben pacifist in hart en nieren, maar m'n hoofd staat er niet naar.
- Dansen is bidden met je benen (Heine), maar marcheren is vloeken met je voeten (Wim Kan).
- Je kunt niets belachelijk maken wat al niet een beetje belachelijk is.
- Confereren op tv voor een miljoenenpubliek blijft een hachelijke onderneming. Wat je ook zegt, er is altijd wel iemand gekwetst. Zelfs al zou je een uur lang niets anders roepen dan: Woef, woef - krijg je nog brieven van mensen die schrijven: Waarom hebt u mijn hond belachelijk gemaakt?
-Ik ken mensen, die hebben drie huizen, vier luxe jachten, vijf renpaarden en zes auto's. En dacht u dat die mensen gelukkig waren? Nou, reken maar!
- In onze regering zitten op departementen mensen waaraan Albert Heyn geen filiaal zou toevertrouwen.
- Zij die het vuile werk doen, verdienen schoon te weinig.
- Opinieonderzoek: Mensen naar hun mening vragen, die ze niet hebben.
- Wie nooit tijd heeft, kan er niet mee omgaan.
- Studenten zijn jongens die ruiten ingooien van gebouwen, waarvan ze later commissaris hopen te worden.
- Het vergaderen uitsluitend in eigen vrije tijd, zou vermoedelijk een einde maken aan het vergaderen.
- Als je nuchter bent begrijp je alles goed; maar als je hem een beetje "om" hebt, voel je alles beter aan.
- Chinees gezegde: Wil je een dag gelukkig zijn, bedrink je aan de wijn. Wil je een week gelukkig zijn, neem een vrouw. Wil je levenslang gelukkig zijn, neem een tuin.
Maar wij Nederlanders willen altijd alles tegelijk: Wij nemen een vrouw en bedrinken ons met haar in de tuin.
- Corry (tegen een Jehova-getuige, die op de keukenvloer ging liggen roepen: Jezus is voor ons gestorven!): Jawel, maar niet in mijn keuken.
- Waarom geven mensen toch zo zelden hun eerlijke mening? Ik denk, omdat er zo weinig vraag naar is.
- De meeste mensen zien er in hun goeie goed minder goed uit dan in hun minder goeie goed.
Wim Kan was een cabaretier die aan het eind van de jaren 70 en begin jaren 80 regelmatig met een oudejaarsconference op de televisie kwam. Deze conferences behoorden altijd tot de best bekeken televisieprogramma's van die jaren. Zelf heb ik er ook een paar live op de televisie gezien. Grappig was dat Wim Kan het altijd over de heren politici had (er waren in die tijd nog nauwelijks vrouwelijke ministers). De politici zaten op de voorste rij en moesten ontzettend lachen als hun naam in een grap genoemd werd. Eigenlijk telde je niet mee als Wim Kan je niet ten minste een keer had genoemd in zijn conference.
Wim Kan heeft ons ook een paar boeken nagelaten. Zijn dagboeken in twee delen (de radiojaren en de televisiejaren) heb ik lang geleden gelezen. Ze staan vol met nietszeggende observaties. Een veel leuker boekje is het boekenweekgeschenk dat hij ter gelegenheid van de boekenweek in 1983 schreef. Het boekje bevat een aantal, vaak zeer grappige, gedachten van hemzelf en anderen. Boudewijn Büch kraakte het boekje destijds in zijn boekenprogramma ontzettend af, maar ik vind het een erg leuk boekje, sympathiek door zijn bescheiden omvang en zijn eenvoud. Zoals gebruikelijk hieronder een aantal citaten:
- Iemand die op z'n zeventigste jaar nog hetzelfde denkt als toen-ie twintig was, doet denken aan een huis dat vijftig jaar heeft dichtgezeten.
- Ik ben pacifist in hart en nieren, maar m'n hoofd staat er niet naar.
- Dansen is bidden met je benen (Heine), maar marcheren is vloeken met je voeten (Wim Kan).
- Je kunt niets belachelijk maken wat al niet een beetje belachelijk is.
- Confereren op tv voor een miljoenenpubliek blijft een hachelijke onderneming. Wat je ook zegt, er is altijd wel iemand gekwetst. Zelfs al zou je een uur lang niets anders roepen dan: Woef, woef - krijg je nog brieven van mensen die schrijven: Waarom hebt u mijn hond belachelijk gemaakt?
-Ik ken mensen, die hebben drie huizen, vier luxe jachten, vijf renpaarden en zes auto's. En dacht u dat die mensen gelukkig waren? Nou, reken maar!
- In onze regering zitten op departementen mensen waaraan Albert Heyn geen filiaal zou toevertrouwen.
- Zij die het vuile werk doen, verdienen schoon te weinig.
- Opinieonderzoek: Mensen naar hun mening vragen, die ze niet hebben.
- Wie nooit tijd heeft, kan er niet mee omgaan.
- Studenten zijn jongens die ruiten ingooien van gebouwen, waarvan ze later commissaris hopen te worden.
- Het vergaderen uitsluitend in eigen vrije tijd, zou vermoedelijk een einde maken aan het vergaderen.
- Als je nuchter bent begrijp je alles goed; maar als je hem een beetje "om" hebt, voel je alles beter aan.
- Chinees gezegde: Wil je een dag gelukkig zijn, bedrink je aan de wijn. Wil je een week gelukkig zijn, neem een vrouw. Wil je levenslang gelukkig zijn, neem een tuin.
Maar wij Nederlanders willen altijd alles tegelijk: Wij nemen een vrouw en bedrinken ons met haar in de tuin.
- Corry (tegen een Jehova-getuige, die op de keukenvloer ging liggen roepen: Jezus is voor ons gestorven!): Jawel, maar niet in mijn keuken.
- Waarom geven mensen toch zo zelden hun eerlijke mening? Ik denk, omdat er zo weinig vraag naar is.
- De meeste mensen zien er in hun goeie goed minder goed uit dan in hun minder goeie goed.
Reacties
Een reactie posten